لخته های وریدی و آمبولی ریه چیست؟

خون داخل سیاهرگهای عمقی گاهاً در شرایط بی حرکتی طولانی بعلت تجمع و ساکن ‏بودن در این شرایط مستعد تشکیل لخته می شود.
مسافرت طولانی مدت با وسایل نقلیه، ‏بستری در بیمارستان مخصوصاً بعد از عمل جراحی و یا شکستگی اندام تحتانی عوامل ‏خطرساز می باشند. برخی از افراد به صورت ژنتیکی استعداد به تشکیل لخته های وریدی ‏دارند و ضمناً برخی داروها از قبیل داروهای ضدبارداری خوراکی با افزایش خطر این ‏عارضه همراه می باشند. ‏تشکیل لخته وریدی اندام تحتانی( ‏DVT‏ )با درد و تورم و گرمی اندام تحتانی مبتلا همراه ‏بوده و معمولاً عضلات پا سفت شده و پوست ملتهب به نظر می رسد. در صورت ایجاد ‏این علایم فرد مبتلا باید از ایستادن برروی پا پرهیز کرده و اندام درگیر شده بی حرکت ‏حفظ شود. مراجعه فوری به بیمارستان الزامی است. بیمار معمولاً برای یک هفته در ‏بیمارستان بستری شده واز داروهای ضد انعقادی استفاده می شود. در اغلب موارد داروی ‏وارفارین برای مدت 6-3 ماه توصیه می شود.خطرناکترین عارضه ایجاد شده براثر تشکیل لخته های وریدی کنده شدن لخته می باشد. ‏لخته کنده شده از طریق سیاهرگ های بزرگ و پس از عبور از حفره های راست قلب ‏وارد سرخرگ ریوی شده ودر این سرخرگها گیر کرده و منجر به انسداد آنها می شود. ‏این عارضه خطرناک که اصطلاحاً آمبولی ریه نام دارد با تنگی نفس ناگهانی و گاهاً درد ‏قفسه سینه و یا غش (سنکوپ) همراه افت فشار خون تظاهر می یابد. بیمار مبتلا باید در ‏بخش ویژه بستری شده و داروهای ضد انعقادی سریعاً تزریق شوند. گاهاً در صورت ‏وجود لخته های بزرگ در شریان ریوی استفاده از داروهای حل کننده لخته لازم می ‏باشد.عمل جراحی باز قفسه سینه برای خارج کردن لخته در تعداد بسیار کمی از مراکز ‏درمانی کشور به صورت اورژانسی انجام می شود. بیمار حداقل یک هفته در بیمارستان ‏بستری بوده و در صورت بهبود وضعیت بالینی با توصیه به مصرف وارفارین برای حداقل 6 ‏ماه مرخص می شود.